بررسی مهارتهای زندگی کودکان مبتلا به تالاسمی ۱۹-۱۱ ساله مراجعه کننده به مراکز آموزشی و درمانی شهر رشت از دیدگاه مادران آنها در سال ۸۸-۸۷

مقدمه: کودکان مبتلا به بیماریهای مزمن از جمله تالاسمی نسبت به افراد سالم از مشکلات روانی و اجتماعی شدیدتری برخوردارند. سازگار شدن با این شرایط مستلزم آگاهی از نحوه کنار آمدن با مشکلات است. کسب مهارت زندگی در کنار کسب علم و دانش و تغییر متناسب نگرشها، ارزشها و تقویت رفتارهای مناسب به رفتارهای سالم می انجامد که خود، مشکلات و موانع سلامتی را کاهش می دهد و در نتیجه بهداشت روانی را ارتقاء می بخشد. هدف: این پژوهش با هدف تعیین مهارتهای زندگی کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور 19-11 ساله مراجعه کننده به مراکز آموزشی ودرمانی شهررشت از دیدگاه مادران آنها در سال88 -1387 انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی – مقطعی است که در آن 150 نفر از مادران کودکان مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به مراکز آموزشی و درمانی شهر رشت شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته می باشد که مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافیک و مهارت زندگی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج: نتایج حاصله بیانگر آن بود که از دیدگاه مادران مهارت شناختی، اجتماعی و عاطفی اکثریت کودکان در حد متوسط تا خوب بود و از بین سه حیطه مهارت زندگی، کودکان واحدهای مورد پژوهش در مهارت شناختی از کمترین و در مهارت اجتماعی از بیشترین مهارت برخوردار بودند. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که 68 درصد از کودکان واحدهای مورد پژوهش از دیدگاه مادران آنها از مهارت مطلوبی برخوردار بودند